از منظر علمی، هر فعالیت پژوهشی در پیوستاری قرار می گیرد، بدین معنی که از کارهای پژوهشی قبل اثر می پذیرد ودر کارهای بعدی نیز اثر می گذارد.
هیج اثر پژوهشی، قائم به ذات نیست.
از این جهت، هر اثر پژوهشی و یا تألیفی نمی تواند در خود و با اتکای به خود، تمام و کمال باشد، بلکه الزاماً پژوهشگر و نویسنده باید با یافته ها و دستاوردهای گذشته که مرتبط با موضوع پژوهش و اثر وی است، آگاه باشد و آنها را در کار پژوهش به طور مستند، ارائه دهد.
موضوع تحقیق خوب، ناظر به دستاوردهای دیگران و نشانه ای از گستره علمی پژوهشی، مهارت، توانمندی و احاطه دانش پژوهشگر از موضوع مورد مطالعه است.
همچنین در هر تحقیق و پروپوزال، مبانی نظری پژوهش، دیدگاه ها و موضع گیری نظری و نیز پژوهش های انجام شده مرتبط به پژوهش نگارش می شود تا موضوع، در چشم انداز وجایگاه مناسب خود قرار گیرد.