شایعترین اختلال اضطرابی است و فرایندهای محوری آن معرف فرایندهای اصلی دخیل در همه اختلال های اضطرابی است (برای متال، بارلو، ۲۰۰۲).
اختلال اضطراب فراگیر با نگرانی افراطی و غیرقابل کنترلی همراه با برخی علائم اضطراب مشخص میشود.
برای انطباق با ملاکهای اختلال اضطراب فراگیر، فرد باید حداقل در دو حیطه محتوایی مختلف مانند سلامتی، اجتماعی، خانوادگی یا اقتصادی، نگرانی شدیدی را تجربه کند.
افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر اغلب بیان می کنند که در بیشتر مواقع زندگیشان نگران بوده اند.
اضطراب و نگرانی میتواند اختلال شدید در عملکرد اجتماعی یا شغلی آنها ایجاد کند.
ممکن است کانون نگرانی غالب شخص در فاصله های کوتاه تا بلندمدت تغییر کند، اما کانون نگرانی به یک اختلال دیگر در محور ۱ محدود نمی شود و بر اساس آن قابل توجیه نیست.
برای مثال، نگرانی و اضطراب فرد، به صحبت کردن در حضور دیگران (آن گونه که در اختلال هراس اجتماعی دیده می شود)، ابتلا به یک بیماری جسمی (به گونه ای که در خودبیمارانگاری دیده می شود)، یا وقوع حملهی وحشتزدگی (به گونه ای که در اختلال وحشتزدگی دیده می شود) محدود نمی شود.
اینگونه نگرانیهای مربوط به یک حیطه خاصی، ممکن است بر اساسی سایر تشخیص ها بهتر توجیه شوند.