هر پژوهش گر باید به دنبال شناسایی بهتر و بیشتر ابعاد موضوع و زمینه های کمتر مطالعه شده و کاستیهای پژوهش های انجام شده یا شناسایی چشم اندازهای دیگری از موضوع باشد.
در چنین حالتی، مطالعه سایر نوشته ها و آثار پژوهشی با همین هدف صورت می گیرد، یعنی وی باید آنچه را که سایر پژوهندگان به منزله فضاهای خالی در پژوهش خود ذکر می کنند و مورد شناسایی قرار داده اند را مشخص سازد.
برخی پژوهندگان نیز در پایان گزارش یا مقاله پژوهشی خود، موضوع ها و زمینه هایی را که ارزش پژوهشی دارند را مطرح می سازند.
به هر صورت، با بررسی آثار دیگران است که پژوهنده می تواند استدلال کند موضوع مورد نظر وی، در بین آثار مرتبط چه جایگاهی دارد؟