مفهوم جو رابطه ای در گروه های کودکان:
حتی اگر فرض کنیم که عامل جو رابطه ای- که به عنوان همبستگی گروهی شناخته شده است- مهمترین عامل درمان است روشن نیست که چه چیزی را آن ایجاب می کند.
این عامل سازه پیچیدهای است که معنی چندگانه ای دارد و تعریف آن از یک پژوهشگر به پژوهشگر دیگری متفاوت است.
یالوم (۱۹۹۵) همبستگی گروهی را چنین تعریف می کند: «حالتی که در آن اعضای گروه احساس گرمی، راحتی و تعلق می کنند، در گروه احساساتشان با ارزش تلقی می شود، احساس ارزشمندی می کنند، بدون هیج قید و شرطی در گروه پذیرفته می شوند و از طرف دیگر اعضای گروه حمایت می شوند» .
تمرکز بر احساسات و شرایط انسانی برای رشد شخصی ضروری است (رجوع شود به کاین، ۲۰۰۱). براتن پنج بعد همبستگی گروهی را مشخص می کند که شامل: آمیختگی و تعهد حمایت و مراقبت، گوش دادن و همدلی، خود فاش سازی و بازخورد، فرایند عمل و تحقق هدف است.
بیشتر این موارد به بازده میان اعضای گروه مربوط هستند( جانسون و همکاران، ۲۰۰۲).
بر اساس یکی از پژوهشهای صورت گرفته توسط مک کنزی (۱۹۸۷) سه مؤلفه همبستگی شامل: تعهد، اجتناب و تعارض می باشند.
با این وجود، در تحلیل عاملی که توسط کیولیگام و تارانت (۲۰۰۱) انجام گرفته تنها دو عامل: آمیختگی فعال و تعارضی - فاصله برای نوجوانان با همبستگی گروهی مربوط می شود.
فقدان وضوح سازه و محدودیتهای پژوهشی، ایجاب می کند یک تحقیق کیفی درباره همبستگی در گروه های کودکان صورت گیرد.
لازم است درمان گران با استفاده از مصاحبه با کودکان مشخص کنند همبستگی یا جو گروهی از نظر آنان چه مفهومی دارد.
