هر پژوهش و یا پدید آورندهٔ اثر علمی، نوشتار خود را بر چند ستون استوار می دارد، یا بر پایه اندیشه ها و یافته های خود سخن میگوید یا از گفته ها و نوشته های دیگران بهره میبرد و یا اینکه تلفیق خلاقانه ای از اندیشه های خود و دیگران پدید می آورد.
اخلاق علمی و پژوهشی حکم می کند که استفاده از نوشتار دیگران با اشاره به منبع آنها باشد تا خوانندگان بتوانند به سرعت و سهولت اصل منبع را بازشناسند و اگر نیاز باشد به اصل آن مراجعه کنند.
قواعد مستندسازی با توجه به رشته و حوزه مورد مطالعه، نیازی بنیادی است.
در نتیجه، پژوهشگر برای خلق یک اثر نیاز دارد که از یافته ها، اندیشه و آثار دیگر پژوهشگران و نویسندگان آگاهی لازم داشته و ان را به صورت مستند در کار خود بیاورد و به دیگران ارائه کند. این پیوستگی، لازمه کار علمی است.